شهادت حسینی کشته شدن مردی است,که خود برای کشته شدن خویش

قیام کرده است...امام حسین علیه السلام ازمقوله دیگری است;او نیامده است

که دشمن را با زور شمشیر بشکندو خود پیروز شود,وبعدموفق نشده ویادریک تصادف یا

ترور توسط وحشی,کشته شده باشد.اینطورنیست او درحالی که می توانسته است

درخانه اش بنشیند و زنده بماند,به پا خاسته و آگاهانه به استقبال مردن شتافته و در آن

لحظه ,مرگ و نفی خویشتن را انتخاب کرده است...امام حسین(ع)یک شهید است که

حتی پیش از کشته شدن خویش به شهادت رسیده است;نه در گودی قتلگاه,بلکه در

درون خانه خویش,از آن لحظه که به دعوت ولید-حاکم مدینه-که از او بیعت مطالبه میکرد,

((نه))گفت,این((نه))طرد و نفی چیزی بود که درقبال آن,شهادت انتخاب شده است و از آن

لحظه,حسین شهید است.سمبل شهادت حسینی دراین تعریف,تنها سلاح پیروز است.

البته شهادت حسینی شرایط ویژه خود را میطلبد.وقتی ظلم,انحطاط و انحراف همه گیر

میشود و ارزشهای والای اسلامی مسخ میگردد و موعظه ها برگوشهای سنگین کارگر نمی افتد;

حسین با همه دانایی به عدم توانایی خود در پیروزی ظاهری بر دشمن,علنا به پیشواز مرگ می رود

و با انتخاب شهادت,بزرگترین کاری را که میشدکرد,انجام میدهد.ثمره شهادت امام حسین(ع)آگاهی

و بازگشت مردم به هویت اصیل اسلامی و زدن داغ رسوایی کشتن فرزند رسول خدا(ص)بر پیشانی

کریه حکومت یزید است.

شهادت سالارشهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)و یل شیردل کربلاحضرت عباس برتمامی

مسلمین تسلیت باد.